Henny vertelt: 'Ik plaatste een oproep in wijkblad Arena wat gelijk 8 vrijwilligers opleverde die de belcirkels met mij wilden opstarten! Eerst belden we wekelijks, soms zelfs 2 keer per week. We hoorden veel pijn in de gesprekken. Over (grote) eenzaamheid, het alleen zijn dag in dag uit, je eigen stem dagenlang niet horen, kinderen mochten niet komen … Alles maar ook echt alles stopte en alle structuur verdween. Tijdens de telefoongesprekken bouw je al snel een band op met mensen, ook door namen van kinderen te onthouden en goed terug te komen op vorige gesprekken. 'En zelf heb ik er ook echt baat bij', vertelt Henny met klem. ‘Een stukje waardering dat echt wordt geuit is andersom heel mooi om te ontvangen, dat is voor iedereen fijn’. Door corona wordt weer eens duidelijk hoe mooi het is om naar elkaar om te kijken, waarderen van kleine mooie dingen, meer tijd & aandacht voor je eigen gezin, tekeningen in de bus, een bosje bloemen als dank voor wat je doet. Je krijgt er zoveel voor terug van mensen!'

Ook in 2020 zit Jo niet stil en staat voor iedereen klaar die iets nodig heeft. "Zo belde ONS welzijn mij voor een cliënt die hulp nodig had met de tuin. De ouders in het gezin konden dit niet meer wegens hun gezondheid, er moest echt iets gebeuren. Ik regelde een andere vrijwilliger erbij, we hebben een heel netwerk natuurlijk. Eerst snoeien toen we op het zand moesten wachten, daarna (heel veel) zand kruien naar de achtertuin zodat de stratenmaker aan de gang kon. Om 16.00 uur waren we klaar!' Vervolgens beginnen Jo’s ogen helemaal te stralen als hij vervolgt: ‘En wat nou het allermooiste is: de volgende dag ging ik terug naar het gezin, want ik was mijn schop vergeten. Ik belde aan, het was stralend weer. Ze hadden voor het eerst buiten kunnen eten, de kinderen lachten en speelden en de mevrouw was ook zo blij en dankbaar. Zo supermooi en zo’n compliment is dat. ‘Daar word je zelf ook altijd weer heel blij van’